ماجرا از زمان ارسال تصاویر ماهواره ای به صورت HD بر می گردد. در واقع از آنجا که تلویزیون ها به صورت کلی حدود 60 هرتز هستند (قابلیت نمایش 60 فریم در ثانیه دارند) و تصاویر به صورت فشرده سازی MPEG ارسال می شدند، محدودیت پهنای باندی شبکه ها فرمت Interlaced را به وجود آورد.
برای توضیح بهتر با شناخت بهتر 720p شروع میکنیم.
خوب 720p در واقع حاوی 1280×720 پیکسل با سرعت 60 فریم در ثانیه است.
این قالب در زمان شروع توسط شبکه های Fox, ABC و شبکه های خواهر خوانده آنها مانند ESPN استفاده می شد و شاید هنوز هم استفاده می شود.
از آنجا که در آن زمان دسترسی به تلویزیون های 1080(Full HD) وجود نداشت، و خصوصا نمایش مسابقات ورزشی نیازمند فریم های بیشتر در ثانیه برای تصویری روان تر و زنده تر بود، از این رو شبکه های ورزشی انتخاب عالی 720p را در دسترس داشتند.
720p ضمن داشتن تصویر HD با جزییات قابل قبول در زمان خود دارای قابلیت ارسال 60 فریم در ثانیه بود که بهترین گزینه برای شبکه های ورزشی به شمار می آمد.
اما در مقابل شبکه های خبری و فیلم و سریال وجود داشتند که جزییات تصویر به نمایش گذاشته در مقابل تعداد فریم بیشتر در ثانیه با توجه به محتویات ویدیویی فیلم و سریال ها که معمولا پا را فراتر از 24 فریم بر ثانیه بیشتر نمی گذاشتند، اهمیت بیشتری داشت.
به همین دلیل و حجم زیاد و پهنای باندی بیشتر برای ارسال 1080p ( به معنی ارسال 60 فریم تصویر در ثانیه در ابعاد 1920×1080) این نوع شبکه ها 1080i را به 1080p ترجیح دادند. واقع بینانه ماجرا هم این است که در واقعیت اهمیتی برای ارسال بیشتر از 30 فریم برای محتویات 24 فریم در ثانیه وجود نداشت.