برای انتقال صدا کدام بهتر است؟ HDMI یا Optical(S/PDIF)

بی‌شک یک فیلم سینمایی یا کنسرت موسیقی با کیفیت عالی تصویر 4K وقتی کامل می‌شود که صدای بی نقص چند کاناله با جزییات بالا به همراه داشته باشد.

با وجود فرمت‌های صوتی جدید 7.1 کاناله با روش Lossless(بدون کاهش کیفیت برای فشرده سازی) مسئله انتقال درست با کیفیت استودیویی صدا به آمپلی‌فایر صوتی یا سینمای خانگی پیش می‌آید.

برای انتقال صدای دیجیتال از پخش کننده مالتی مدیا تا سیستم صوتی دو پورت HDMI و Optical وجود دارد که در این مقاله از اندروید باکس به بررسی ویژگی‌ها، تفاوت‌ها و برتری آن‌ها می‌پردازیم.

کابل اپتیکال(Toslink / EIAJ optical)

در سال 1983 توسط توشیبا برای انتقال صدای دیجیتال پخش کننده های CD این شرکت به آمپلی‌فایرهای صوتی خودش با فرمت PCM اختراع شد.
این کابل بعدها با توسعه سونی و فیلیپس با نام “Sony Philips Digital Interconnect Format” (S/PDIF) به استانداردی عمومی برای انتقال صدای دیجیتال تبدیل شد.

کابل اپتیکال که از رشته‌ای پلاستیکی شفاف ساخته شده، اطلاعات صدای دیجیتال را به صورت نور از مبدأ تا مقصد انتقال می‌دهد.

محدویت صدای 20bits در 48kHz برای انتقال صدای 5.1 و 7.1 کانال فرمت‌های فشرده شده صوتی Dolbyو DTS کیفیت پایین‌تری نسبت به HDMI دارد.
و به صورت کلی امکان انتقال فرمت‌های صوتی جدید همچون Dolby TrueHD و DTS-HD Master Audio و Dolby Atmos را به دلیل کم بودن پهنای باندی ندارد. ضمن اینکه صدای PCM را نمی‌تواند برای بیشتر از 2 کانال صوتی منتقل کند.

از دیگر محدودیت‌های کابل S/PDIF محدودیت طول کابل بین 5 تا 10 متر متناسب با کیفیت کابل است.

HDMI((High-Definition Multimedia Interface

HDMI طی مشارکتی بزرگ بین کمپانی‌های صاحب نام هیتاچی، سانیو، فیلیپس، سیلیکون ایمیج، سونی، تکنی کالر و توشیبا در سال 2002 اختراع شد و تاکنون بیش از 1700 شرکت در دنیا از این استاندارد برای دستگاه‌هایشان استفاده می‌کنند.

HDMI برای انتقال تصاویر فشرده سازی نشده و صداهای فشرده یا فشرده نشده صوتی به صورت دیجیتال اختراع شد.
HDMI از تمامی فرمت‌های صوتی LPCM, Dolby Digital, DTS, DVD-Audio, Dolby Digital Plus, Dolby TrueHD, DTS-HD High Resolution Audio, DTS-HD Master Audio, MPCM, DSD, DST, Dolby Atmos, DTS:X و تصویری تا 10K که با پهنای باندی نسخه کابل هماهنگ باشند پشتیبانی می‌کند.

HDMI نسخه 1.0 در سال 2002 برای ادغام صدای دیجیتال با استاندارد DVI به روی یک اتصال به وجود آمد.
در زمان نگارش این مقاله استاندارد HDMI دارای نسخه 2.1 با پهنای باندی 48Gbit/s است. این پهنای باندی برای انتقال تصاویر4K به صورت HDR با نرخ 60 فریم بر ثانیه و انتقال هم زمان حجیم‌ترین فرمت‌های صوتی فشرده نشده 7.1 کاناله همچون Dolby Atmos که به صورت عمومی در دسترس هستند کافی است.

HDMI نسخه 2.1 از تمامی روش‌های انتقال رنگ sRGB 4:4:4, xvYCC 4:4:4,, Y′CBCR 4:4:4, Y′CBCR 4:2:2 پشتیبانی می‌کند.
با کابل HDMI 2.0 می‌توان صدای دیجیتال فشرده نشده 16bit، 20bit و 24bit با سمپل ریت 32kHz تا 192kHz را در 8 کانال صوتی(7.1) انتقال داد.

ضمنا از نسخه HDMI 1.4 به بعد، از تکنولوژی‌های هم‌زمان HEC( (HDMI Ethernet Channel برای انتقال اینترنت و ARC( (Audio Return Channel برای انتقال برگشتی صدا و فرمان‌ها بین دستگاه‌ها نیز پشتیبانی می‌شود.

HDMI 2.1 با پهنای باندی 48Gbit/s توانایی انتقال تصاویر 4K، 5K، 8K و 10K را در 120 فریم در ثانیه دارد.

HDMI می‌تواند به صورت معمول تا 30 متر و در شرایط استفاده از دستگاه‌های خاص تا 300 متر طول داشته باشد. 

نتیجه‌گیری

در پایان با شرایط ذکر شده بالا، اگر دستگاه شما می‌تواند از HDMI برای انتقال صدا استفاده ‌کند، شک نکنید ابزار مناسب‌تر، دقیق‌تر و قوی‌تری از کابل S/PDIF است.
به شما توصیه می‌کنیم فقط در زمانی که بین کابل‌های قدیمی آنالوگ مسی(کابل‌های با سوکت گرد سفید و قرمز) و کابل اپتیکال حق انتخاب داشتید به سراغ کابل S/PDIF بروید.

در پایان توجه شما را به تفاوت و توانایی هر یک از نسخه‌های HDMI در جدول زیر جلب می‌کنیم.